|
Eend![]() EendTen tijde
dat mijn oma en opa in het park woonden was dit een eldorado voor
kinderen. Zo was er een volière waar niet alleen vogels in zaten,
maar ook apen huisden daar. Als kind kwam je ogen te kort. Waarom
is me niet duidelijk, maar op een gegeven moment moest dit
kindergenot wijken. Gelukkig was er
nog meer fraais in dit woongebied. Zo had je van die prachtige
witte eenden die toentertijd bekend stonden als tamme eenden.
Echter toen het beheer over ging in andere handen vertrokken ook
deze prachtige watervogels. Hier moest ik
allemaal aan denken toen ik gisteren uit nostalgische overwegingen
een bezoek bracht aan dit park. Lopend met mijn fototoestel, om
leuke plaatjes te schieten, ontdekte ik dat er toch weer eenden
waren. Niet de witte, maar die die we in het verleden wilde eenden
noemden. Toen kwam je die alleen in de polder tegen in de bebouwde
kom lieten ze zich niet zien. Terwijl ik dit
alles stond te overdenken en inmiddels mijn camera schietklaar had
om een foto van deze eenden te nemen. Kwamen ze gemoedelijk op me
aflopen niks wild. Ze waren zo tam, zoals de witte nooit geweest
waren, en ik enigszins in de war raakte. Nu is dit niet zo erg,
want dit gebeurt me wel vaker. Maar ze kwamen nu zo dichtbij, dat
ik het jammer vond dat ik de taal van de eenden niet beheerste. Ik
had dan aan een eend kunnen vragen: of hij me samen met een
soortgenoot op de foto had willen zetten. Nu zat er niets anders
op, dan een portret van één hunner te maken om te laten zien hoe
dichtbij hij was. Maar het gevolg is wel, dat ik nu contant zit te denken: dat er iets aan de hand is. De maatschappij wordt steeds agressiever, of beter de mens, en de dieren steeds tammer en dus aaibarer. Maar hoe dit nu komt daar kom ik niet uit. Het zal wel gelegen zijn in het feit, dat ik zelf zo’n eend ben. |
|
Als je al lid bent kunt hier inloggen of klik hier om een lidmaatschap aan te vragen.