Anekdotes

Niet alleen op Internet is de Kroniek van Enkhuizen te vinden. Meestal staat er woensdags een artikel voor die Kroniek ook in de Enkhuizer Courant, geschreven door Oud-Enkhuizen voorzitter Klaas Koeman. In deze artikelen wordt telkens een gebeurtenis uit een  bepaald decennium beschreven en nu zijn daarin de jaren zestig uit de vorige eeuw aan de beurt. In diezelfde jaren zestig zijn de me...

Heel lekker weer was het toen ik een keer op het Weelenpad fietste. Dat Weelenpad is vanuit Enkhuizen mooi aangelegd, niet recht uit, recht aan, maar slingerend door weilanden en een stukje bos, richting Lutjebroek. Alle jaargetijden is het mooi om daar te fietsen en op dat moment was het gras langs het pad hoog genoeg om te worden gemaaid. Een tractor bestuurd door één man met daarachter e...

Al weer een tijdje geleden bezochten mijn vrouw en ik de Zaanse Schans. Onze auto met fietsdrager parkeerden we op een Carpoolplaats een eind daar vandaan en fietsen er verder naar toe. We bekeken de aparte, groen geverfde huisjes en ook het oudste Albert Heijn winkeltje werd door ons bezocht. Na een rondvaart over De Zaan langs ‘die mooie molens’ en fabrieken aan de overkant stapten we wee...

Precies vijftig jaar geleden, vooral in januari 1963, was het een zeer strenge winter. Als dienstplichtig militair in die tijd had ik mij (niet ziek zijnde) ziek gemeld bij de Kazerne in Nunspeet. Bijna niemand in Enkhuizen had toen telefoon, op middenstanders en dokters na, dus vroeg ik mijn toen nog a.s. schoonmoeder mij ziek te melden. Zij hadden als Meubelhandel De Jong op Breedstraat 80, l...

Als je aan het eind van de zeemuur (of begin, net hoe je ‘t bekijkt) de dijk op gaat langs het algemene kerkhof van Enkhuizen, grazen daar herten van Sprookjeswonderland. Wij, kinderen van het Havenkwartier (en niet alleen wij) gingen op die plek daar ’s zomers, eind jaren veertig/begin jaren vijftig, naar beneden om te gaan zwemmen aan het Noorderstrandje, zoals we dat noemden. Daar buiten...

Begin 1966 had ik trouwplannen en zocht naar een woning. Op het woningbureau vroeg degene die over de toewijzing van huizen ging: ‘Wie ik dacht wel niet te zijn’. Op mijn verbouwereerde antwoord dat wij al meer dan drie jaar stonden ingeschreven, lachte hij schamper en stond ik onverrichte zake weer op de stoep van het Stadhuis, waarin het woningbureau toen was gevestigd. In die tijd was Vo...

Ten tijde dat mijn oma en opa in het park woonden was dit een eldorado voor kinderen. Zo was er een volière waar niet alleen vogels in zaten, maar ook apen huisden daar. Als kind kwam je ogen te kort. Waarom is me niet duidelijk, maar op een gegeven moment moest dit kindergenot wijken.   Gelukkig was er nog meer fraais in dit woongebied. Zo had je van die prachtige witte eenden die toente...

Precies in het laatste verlofweekend toen ik in Militaire Dienst zat kreeg ik een ernstig ongeluk met een brommer. Op zaterdagmiddag, 13 september 1963 pakte ik de brommer die achter ons huis stond op de Breedstraat om hem even uit te proberen. Broer Klaas had daar net een remkabeltje van gerepareerd. Hij sprong nog achterop toen ik wegreed en we raceten even later in de Paktuine...

In een winter, in de eerste helft van de jaren vijftig, schaatste ik samen met een aantal buurtkinderen van het Havenkwartier in de polder. De houten schaatsen waarop ik reed had ik gekregen van de buren Franx uit de Spoorstraat, zij hadden die gelukkig over. Met al die jongens in ons gezin was er niet voor iedereen schaatsen. In de sloten en op de vijver van het Snouck van Loosenpark hebben wi...

Fotograferen Welke Henkuzer heeft zich nou niet laten fotograferen bij de Drommedaris of het Vuurtje? Dat ging in vroegere jaren ook al zo. Ik kwam een foto tegen uit ongeveer 1934 van een tante van mij, zus van mijn moeder, gefotografeerd op jonge leeftijd aan het Havenhoofd van Enkhuizen. Tante Marie, net als mijn moeder geboren in Enkhuizen, maar opgegroeid in het dorp Hem. Het gezin van mi...